Το αγαπημένο μου ζευγάρι tango στην πιο αγαπημένη και συγκινητική χορογραφία που είχα την τύχη να θαυμάσω από κοντά ..σε μουσική του σπουδαίου Ιταλού συνθέτη, πραγματικού θρύλου, Ennio Morricone, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών..
Yanina Quiñones and Neri Piliu
Ennio Morricone
Γεννημένος το 1928 στη Ρώμη, ο Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας Ennio Morricone έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών, ενώ η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.
Από το 1946 ο Ένιο Μορικόνε έχει συνθέσει περισσότερα από 100 κλασσικά κομμάτια. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Όμως, ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων (Για Μια Χούφτα Δολάρια, Μονομαχία Στο Ελ Πάσο και Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος). Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες.
Στο blog Tango Argentino (tangomyexperience.blogspot.com) διαβάσαμε ένα υπέροχο άρθρο της Μ. Φιωτάκη σχετικά με τους «10 χρυσούς κανόνες» του tango και σκεφτήκαμε να το μοιραστούμε μαζί σας!
photo from Pinterest
1. Αγκαλιά
Το tango ξεκινά με μια αγκαλιά. Είναι η πρώτη σύνδεση στο χορό. Η αγκαλιά στο τάνγκο είναι σαν μια αγκαλιά στην καθημερινή μας ζωή: οφείλει να είναι φυσική και στοργική, διαφορετικά δεν έχει νόημα. Αγκαλιάστε το σύντροφό σας σαν να είστε έτοιμοι να χορέψετε το χορό της ζωής σας. Ο καβαλιέρος πρέπει να αγκαλιάζει τη ντάμα του με ασφάλεια αλλά ταυτόχρονα δίνοντάς της την ελευθερία να κινηθεί και να την οδηγεί αβίαστα. Η ντάμα πρέπει να χαλαρώσει στην αγκαλιά και να αισθάνεται κάθε πρόθεση του καβαλιέρου, γνωρίζοντας τον άξονά της. Το tango είναι μια εμπειρία αμφίδρομη. Κάθε αγκαλιά είναι διαφορετική όπως και κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Λένε ότι μπορεί κανείς να κρίνει εάν ένα άτομο μπορεί να χορέψει tango από την αίσθηση της πρώτης αγκαλιάς. Η αγκαλιά είναι δική σας … βρείτε αυτή που σας ταιριάζει και κάντε την «δική σας»!
2. Μουσικότητα
Η μουσική είναι ένα άλλο σημείο της σύνδεσης με το σύντροφό σας. Μην ακούσετε μόνο τη μουσική. Αισθανθείτε τη. Στο tango, χορεύουμε με το συναίσθημα που μας δίνει η μελωδία. Δε μετράμε τα βήματα. Ακούμε με ευαισθησία κάθε ένα από τα μουσικά όργανα που συνθέτουν το όμορφο τραγούδι του τάνγκο. Το ζευγάρι θα πρέπει να αντιλαμβάνεται το τραγούδι από κοινού. Όταν το ζευγάρι ακούει τη μουσική ως ένα τότε μόνο χορεύουν tango. Όταν βρισκόμαστε στη γραμμή χορού, σταματάμε να σκεφτόμαστε τη σειρά των βημάτων που έχουμε μάθει ή την όμορφη κίνηση που είδαμε στο YouTube. Αρκεί να αφεθούμε να μας συνεπάρει η μουσική. Δεν έχει νόημα να χορεύουμε αν δεν χορεύουμε με τη μουσική.
3. Σύνδεση
Υπάρχουν πολλά στοιχεία στη δημιουργία μιας σύνδεσης: η αγκαλιά, η μουσική, η τεχνική … αλλά το πιο σημαντικό είναι η πρόθεση της σύνδεσης. Δεν χορεύουμε μόνοι. Χορεύουμε σε ζευγάρια. Ξεχνάμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε ότι κάνουμε λάθη, ξεχνάμε τον καφέ που ήπιαμε το πρωί ή ό,τι έχουμε να κάνουμε αύριο. Δίνουμε στα 3 λεπτά του τραγουδιού τη σημασία που απαιτείται στο πρόσωπο που χορεύουμε για να γίνει ο χορός «δικός σας» και αιώνιος.
4. Στάση
Η στάση του σώματος είναι πολύ σημαντική. Παρά το γεγονός ότι το tango έχει προέλθει από τους δρόμους του Μπουένος Άιρες, και δεν είχε αρχικά τη δομή που έχει τώρα, χρειάζεται να δουλεύουμε συνεχώς τη στάση μας για να ενισχύσουμε την εμπειρία μας στο χορό. Για να συνδεθούμε σε μια αγκαλιά, έτσι ώστε ο σύντροφός μας να αισθάνεται άνετα και να εκτελέσει μια ποικιλία αλληλουχιών με ευκολία, η σωστή στάση του σώματος αποτελεί το κλειδί. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι ίσια, το κεφάλι ψηλά, το στήθος προτεταμένο, ο κορμός σταθερός αλλά χαλαρός και με αυτοπεποίθηση. Δεν είναι μόνο μια όμορφη εικόνα αλλά υιοθετώντας μια σωστή στάση δεν θα καταλήξουμε να πατάμε ο ένας τον άλλο ή να σπάσουμε την πλάτη μας. Αυτό πιθανότατα να μειώσει τις πιθανότητες των ανθρώπων που τρέχουν μακριά για να αποφύγουν το χορό μαζί μας.
photo from Pinterest
5. Περπάτημα
Εάν δεν μπορούμε να περπατήσουμε στο tango τότε δεν μπορούμε να χορέψουμε tango. Το περπάτημα είναι το θεμέλιο, η βάση του tango. Δεν είναι το γνωστό βασικό βήμα που διδάσκεται στα μαθήματα σε πολλούς αρχάριους. Αυτό αποτελεί απλά μια βολική σειρά βημάτων για συνδυασμούς στο tango. Αν πάμε σε ένα τμήμα αρχαρίων για τάνγκο στο Μπουένος Άιρες, ο δάσκαλος δεν θα μας αφήσει να προχωρήσουμε σε οτιδήποτε άλλο μέχρι να καταλάβουμε πως μπορούμε να περπατάμε και στη συνέχεια να περπατήσουμε σε ζευγάρια. Μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά είναι μια πρόκληση, και όταν εκτελείται σωστά, είναι όμορφο. Λένε ότι χρειάζονται τουλάχιστον 5 έτη για ένα ζευγάρι που χορεύει για να είναι σε θέση να περπατήσει μαζί. Η καλύτερη συμβουλή είναι να μη σταματάμε να εξασκούμε το περπάτημα!
Τα περισσότερα χρόνια μου τα έχω περάσει μέσα σε αίθουσες χορού, και καθώς μεγάλωνα μέσα σε αυτές άρχισα να συνειδητοποιώ την τεράστια θεραπευτική επίδραση που έχει ο χορός. Ο χορός είναι αλήθεια πως θεραπεύει!
γιατί ο χορός είναι ζωή!
Με απλότητα, απαλά, σε φέρνει σε επαφή με τον κόσμο που κρύβεις μέσα σου και χωρίς να χρειάζεται καμία λέξη να πεις σου φανερώνει τις πιο μεγάλες και βαθιές αλήθειες για τον εαυτό σου. Είναι τόσα πολλά εκείνα που μπορεί να σε μάθει για την ίδια την ζωή που θα ήταν δύσκολο να αποτυπωθούν όλα μαζί:
Στον χορό μπορεί να είσαι εσύ αυτός που ξεκινά την κίνηση δίνοντας την κατεύθυνση που επιθυμείς αλλά στην συνέχεια πρέπει να αφεθείς στην δύναμη που έχει η ροή της κίνησης να σε οδηγήσει. Στην ζωή ισχύει το ίδιο, γι’ αυτό και δεν μπορείς, και δεν πρέπει, να μπλοκάρεις την ροή της ζωής σου. Μα κι αν ακόμη το προσπαθήσεις θα διαπιστώσεις σύντομα πως είναι μάταιο.
Όταν κάνεις ένα λάθος βήμα στο χορό δεν μπορείς να πας πίσω και να το αλλάξεις. Μπορείς, μόνο, να προσαρμόσεις το βήμα σου στο παρόν και να διορθώσεις την ‘προβληματική’ κατάσταση που δημιούργησες ώστε να αποφύγεις να χαλάσεις ολόκληρη την χορογραφία. Με τον ίδιο τρόπο όταν κάνουμε λάθη στην ζωή μας, μεγάλα ή μικρά, σημασία έχει να κατανοήσουμε πως το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Έχει ήδη φύγει σαν χρόνος. Μπορούμε μόνο στο παρόν να κοιτάξουμε, προσαρμόζοντας τα βήματά μας με σκοπό να διορθώσουμε το λάθος που έγινε.
Είναι αλήθεια πως στον χορό, συχνά, υπάρχουν στιγμές που μοιάζουν με παύσεις αλλά η κίνηση ποτέ στ’αλήθεια δεν σταματά. Υπάρχει πάντοτε μια σιωπηλή αέναη κίνηση στην χορογραφία έστω κι αν δεν φαίνεται στο γυμνό μάτι του θεατή, κι είναι αυτή που ουσιαστικά θα οδηγήσει τον χορευτή στο επόμενο βήμα του. Στην χορογραφία της ζωής μας λοιπόν, όταν περνάμε περιόδους φαινομενικής στασιμότητας και αδράνειας, υπάρχει πάντα μια κίνηση που βράζει μέσα μας. Είναι αυτή που μας προετοιμάζει, δίνοντας μια αθόρυβη ώθηση, για το επόμενο κεφάλαιο της ζωής μας, ώσπου να είμαστε αρκετά έτοιμοι να την αφουγκραστούμε και να προχωρήσουμε παρακάτω ακολουθώντας την αλλαγή.
Η κίνηση στον χορό, σε κάθε είδος, εναλλάσσεται εμπλουτίζοντας με διαφορετικές ποιότητες την χορογραφία δίχως να μας εγκλωβίζει σε μια μονάχα ενέργεια. Αντίστοιχα, η ζωή μας δεν κρατά ποτέ την ίδια ταχύτητα και τον ίδιο ρυθμό εξέλιξης, υπάρχουν συνεχώς εναλλαγές στον τρόπο με τον οποίο κινείται.
Όπως το ίδιο συμβαίνει και με τα συναισθήματά μας, δεν έχουν ποτέ ένα μόνο χρώμα. Είμαστε πολύχρωμοι, ακριβώς όπως και η ζωή, κι όχι μονοδιάστατοι. Ακριβώς σε αυτήν την πολυχρωμία είναι που βρίσκεται η μαγεία.
Μια χορογραφία όταν θέλεις να την μάθεις πρέπει να την σπάσεις σε κομμάτια, ξεκινώντας την από την αρχή -βήμα βήμα- και συνδέοντας στο τέλος όλα τα κομμάτια της μαζί. Είναι αδύνατον να φτάσεις στο τελευταίο βήμα της αν δεν έχεις πρώτα μάθει όλα τα προηγούμενα. Συμβαίνει το ίδιο και στην ζωή μας σε όλες εκείνες τις περιπτώσεις που θέλουμε κάπου να φτάσουμε. Ποτέ δεν φτάνεις από την αρχή στο τελευταίο κομμάτι του δρόμου της επιθυμίας σου. Χρειάζεται να περπατήσεις, από το ξεκίνημα, ολόκληρο τον δρόμο – βήμα βήμα – μέχρι να είσαι έτοιμος να φτάσεις στο τελευταίο, στο τέλος του δρόμου.
Την περίοδο αυτή που έχουμε μεν πολύ ελεύθερο χρόνο αλλά δεν έχουμε το tango στην καθημερινότητά μας – όχι ακόμα τουλάχιστον- μπορούμε να ταξιδέψουμε νοερά στο Μπουένος Άιρες, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Το νόημα του τάνγκο» της Κριστίν Ντένιστον.
Από τα στενοσόκακα του Μπουένος Άιρες ως την παρισινή υψηλή κοινωνία, το βιβλίο αυτό αφηγείται την εκπληκτική ιστορία του χορού που μάγεψε τον κόσμο – μια ιστορία ανάμεσα στην πολιτική και το πάθος, τη μετανάστευση και τον ερωτισμό. Το νόημα του τάνγκο δείχνει πώς γεννήθηκε αυτός ο χορός στις ιδιάζουσες συνθήκες της Αργεντινής προς το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ένα κύμα εισροής ευρωπαίων εργατών κι ένα περίσσευμα ανδρών πλημμύρισαν τη χώρα, πώς η Τανγκομανία κατέλαβε όλο τον κόσμο στις αρχές του εικοστού αιώνα, πώς το πραξικόπημα της δεκαετίας του ’50 έπνιξε την επιρροή του τάνγκο για μια ολόκληρη γενιά και πώς η θεατρική παράσταση Τάνγκο Αργεντίνο πυροδότησε την αναγέννησή του που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Καταξιωμένη μορφή της διεθνούς κοινότητας του τάνγκο, η Κριστίν Ντένιστον έζησε κοντά στους τελευταίους μιλονγκέρος της Χρυσής Εποχής, έμαθε απ’ αυτούς τα μυστικά του τάνγκο στο Μπουένος Άιρες κι έγραψε το βιβλίο που εκείνοι δεν έγραψαν ποτέ. Σ’ αυτό περιγράφει τις τεχνικές και αποκαλύπτει τα μυστικά που τους έκαναν τόσο εξαιρετικούς -μυστικά που κάθε χορευτής μπορεί να εφαρμόσει στο δικό του χορό σήμερα- δείχνοντας ότι εκείνο που έχει να μάθει κανείς δεν είναι μια απλή ακολουθία βημάτων αλλά μια ολόκληρη γλώσσα επικοινωνίας με δικό της λεξιλόγιο, γραμματική και απίστευτη εκφραστικότητα. Δείχνει έτσι γιατί το αυθεντικό τάνγκο σε ανταμείβει πολύ περισσότερο όταν καταλάβεις ότι δεν πρόκειται για ασκήσεις αεροβικής ή ακροβατικές επιδείξεις αλλά για «δυο καρδιές» που κινούνται σαν μία, με τον πιο ευχάριστο και άνετο τρόπο, κι όταν το βάλεις στην καρδιά σου σαν όχημα μυστικής επικοινωνίας και οικειότητας του ζευγαριού. Είτε είστε αρχάριοι είτε ειδήμονες, είτε χορευτές είτε απλώς θαυμαστές, αυτό το υπέροχο βιβλίο είναι ο τέλειος παρτενέρ για να απολαύσετε μαζί του τον πιο συναρπαστικό και αγαπημένο χορό του κόσμου.
Αν με ρωτούσε κάποιος τί μου έχει λείψει περισσότερο όλες αυτές τις ημέρες της καραντίνας θα απαντούσα με μία λέξη, το τάνγκο. Τα μαθήματα, οι μιλόνγκες, οι δάσκαλοι, οι «συμμαθητές» μου! Και το κυριότερο, όλα όσα ένιωθα χορεύοντας tango, όλα όσα μου χάριζε τόσο απλόχερα απλά και μόνο μια μελωδία, μια αγκαλιά. Δυστυχώς, εξαιτίας της πανδημίας, η κοινότητα του tango παγκοσμίως δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα και ευχή όλων μας είναι να επιστρέψουμε σύντομα στους φυσιολογικούς ρυθμούς και να έρθει η στιγμή που, χωρίς φόβο, θα φορέσουμε και πάλι τα παπούτσια του χορού και θα γεμίσουμε τις πίστες με αγκαλιές!
Έως τότε απολαμβάνουμε tango μόνο στην αγαπημένη μας οθόνη του pc, όπου οι απανταχού tangueros, μέσω των videos που δημιουργούν, μας γεμίζουν με όμορφες εικόνες και μελωδίες. Ένα τέτοιο υπέροχο video είναι και αυτό που μοιράζομαι μαζί σας. Ένα συγκινητικό project με μια κοινή χορογραφία που έχει ως βάση μια κοινή αγάπη. Πρωταγωνιστές 24 χορευτές tango από 6 διαφορετικές χώρες και ανάμεσά τους οι αγαπημένοι μου αργεντίνοι χορευτές Yanina Quinones και Neri Piliu.
Όσο για το κομμάτι που διάλεξαν να χορέψουν για όλους εμάς τα λόγια είναι περιττά: Pescadores de perlas ❤ [Florindo Sassone y su orquesta].
Dance Eat Love 
