Τα φερε έτσι η ζωή, ή ακόμα πιο συγκεκριμένα ένας ιός, ένας μικροσκοπικός και αόρατος ιός, να μας κλειδαμπαρώσει σπίτια μας, περιμένοντας κάθε μέρα από τα χείλη του αγαπητού κύριου Τσιόδρα μια νότα αισιοδοξίας. Και όσο αυτή αργεί εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια. Πιάσαμε λαπτοπακι, μπήκαμε wordpress και βουρ στο άρθρο που διαβάζετε. Εύχομαι όταν αυτός ο ιός μας αποχαιρετήσει να μας έχει κάνει πιο δυνατούς, πιο δημιουργικούς, πιο σοφούς. Vamos !